زنبورداری در ایران سابقه قدیمی دارد.در دوره هخامنشیان نگهداری زنبورعسل در ایران رواج داشته است و از عسل به عنوان یک ماده شیرین غذایی و دارویی استفاده میکردند،پیدا شدن دشته مفرغی در لرستان منقش به شکل زنبورعسل و متعلق به 800سال قبل از میلاد معرف قدمت اشنایی ایرانیان با این حشره مفید است.با پیشرفت پرورش زنبورعسل در اروپا و امریکا وبا ورود کندوهای مدرن و ملکه های هیبرید به کشور (1335 به بعد)علاقه مندانی در نقاط عسلخیز کشور به ایجاد واحدهای بزرگ صنعتی پرورش زنبورعسل توجه کردند.نگهداری زنبورعسل در اکثر مناطق خوش اب و هوا ومستعد کشور زیاد بوده و هست.در بعضی از مناطق نگهداری کندوهای بومی مرسوم است ولی امار سالهای اخیر نشان میدهد که کندوهای بومی کم شده و جای خود را به کندوهای مدرن داده است.درحال حاضر زنبورداری در کلیه مناطق ایران جز مناطق کویری کشور گسترش پیدا کرده است.